ورزشگاه رالی (Raleigh Arena)

ورزشگاه رالی (Raleigh Arena)

نوویکی و دیتریک، سازه: سورود، الستاد و رالی، کارولینای شمالی،۱۹۵۲

این بنا به عنوان یک ورزشگاه طراحی شد. این ساختمان به عنوان یکی از پر معنا ترین نمونه ها از سازه های معلق حفظ و نگهداری شده است. دو سیستم سازه ای بکار رفته در این ساختمان ضمن تکمیل رفتار یکدیگر دو روش کاملاً متمایز برای مقاومت در برابر نیروها را متبلور نموده اند.

به عبارت دیگر قوس های فشاری و سقف کششی کاملاً از هم متمایز می باشند و در عین حال به صورت مشترک پایداری ساختمان را تامین نموده اند.

سقف زین اسبی ساختمان نه تنها پاسخی به نیروهای شازه ای است که بر آن وارد می شوند، بلکه پاسخی است به نیاز به فضایی سرپوشیده که ۵۵۰۰ نفر را در خود جای دهد. بر خلاف گنبد، این نوع سقف فضای بیشتری را برای حداکثر تعداد تماشاچی فراهم می کند. به علاوه، حداکثر نور نیز از بالای جایگاه فراهم می شود.

کابل های اصلی به صورت معلق دهانه ای به طول ۹۰ متر بین قوس ها را می پوشانند، قطر کابل ها بین ۱۸ تا ۳۲ میلیمتر وفاصله آنها از هم ۸/۱ متر می باشد. کابل هایی که عمود بر کابل های اصلی قرار دارند، یک سقف تور مانند تشکیل می دهند که بر روی آنها یک پوشش چادری می تواند بلغزد.

کابل های ثانویه برای اجتناب از تغییر شکل در هوای گرم، پیش کشیده شده اند. پوشش فلزی موجدار در بام فاصله بین کابل های اصلی را می پوشانند و با عایق سختی به ضخامت ۷/۳ سانتیمتر پوشانده شده اند. کل این مجموعه سقف ساختمان را تشکیل می دهد.

تکیه گاه اصلی کابل های سقف دو قوس فشاری، به شکل نعل های متقاطع از جنس بتن مسلح می باشند که تا ۴/۲۷ متر ارتفاع دارند.

عرض مقطع این قوس ها از ۶/۴ متر نزدیک محل تقطع تا ۶/۷ متر بالا متغیر است، ضخامت آن ۷۶ سانتیمتر می باشد. قوس ها برای کاهش وزن دارای مقطع جعبه ای هستند و شیب آنها به نحوی انتخاب شده است که خطوط تنش درون کابل ها در سطوح قوس ها قرار گیرند.

قوس ها که اساساً بر ستون های قائم متکی می باشند در مقابل نیروهای کششی کابل های اصلی ( با تقعر رو به بالا)، با فشار مقامت می کنند و کابل ها با تقعر رو به پایین باعث پایداری کابل های اصلی می گردند.

بنابراین بار سقف از طریق قوس ها به طور مستقیم به پی ها منتقل می شود. در عین حال که قوس ها در محل تقاطعشان پیوسته به نظر می رسند و با همین شکل به سمت ادامه پیدا می کنند، اما برای جلوگیری از به وجود آمدن گشتاورهای بزرگ در پایه ها، در تقاطع دارای اتصلات مفصلی هستند. برای مقاومت در برابر رانش بیرونی پایه ها، پایه های ستون از طریق کابل های فولادی زیرزمینی به هم متصل شده اند تا در برابر هرگونه تغییر مکان پی مقاومت نمایند.

ستون های عمودی فقط برای نگه داری بار ناشی از وزن قوس ها ظراحی شده اند. از فاصله بین ستون ها برای تامین نور مورد نیاز استفاده شده است.